Navigeren door tekorten aan koolstofkredieten

Sinds de VN-klimaattop COP26 van vorig jaar zijn koolstofarme strategieën een belangrijk aandachtspunt voor bedrijven, waarbij veel bedrijven hun eigen klimaatafspraken voor netto nul hebben gemaakt. Als gevolg hiervan stijgt de vraag naar koolstofkredieten om onvermijdelijke emissies te compenseren explosief, waardoor de prijzen enorm stijgen.

Na de aanvankelijke daling van de aandelenkoersen toen de oorlog in Oekraïne uitbrak, heeft de markt zich grotendeels gestabiliseerd. In de hoop dat de crisis in Oekraïne niet lang aanhoudt, wordt verwacht dat de markt voor koolstofkredieten levendig blijft, of in ieder geval weer aantrekt.

Wat betekent dit voor kopers van zakenreizen?

Wie voor het eerst de kosten van zijn bedrijfskritische reizen wil compenseren, staat voor een uitdaging. Dit komt niet alleen door de stijgende kosten, maar ook door de beperkte beschikbaarheid van bepaalde soorten geaccrediteerde koolstofprojecten. Misschien nog wel belangrijker is het risico om in te kopen op niet-geaccrediteerde projecten die, als ze niet goed worden gecontroleerd, meer kwaad dan goed kunnen doen en een bedrijf mogelijk in een compromitterende positie kunnen brengen.

Bedrijven krijgen te maken met beschuldigingen van greenwashing en een schadelijke reputatie als ze investeren in niet-gekwantificeerde koolstofprojecten als de nodige due diligence niet is uitgevoerd.

De uitdaging op dit moment is dat echte koolstofreductie- en verwijderingsprogramma’s duur kunnen zijn en/of niet direct beschikbaar. Er wordt ook meer nadruk gelegd op het stimuleren van alleen koolstofverwijdering, terwijl koolstofreductie een even cruciale optie is in de beginfasen van een decarbonisatiestrategie.

“Bedrijven krijgen te maken met beschuldigingen van greenwashing en een schadelijke reputatieschade als ze investeren in niet-gekwantificeerde koolstofprojecten”.

Hoewel er nieuwe projecten in de pijplijn zitten, is het certificeringsproces langdurig vanwege de uitgebreide due diligence die bij elk project moet worden uitgevoerd om ervoor te zorgen dat de accreditaties betrouwbaar zijn en echt duurzame CO2-reductie of -vermijding opleveren. Er zijn specifieke geografische en wettelijke hindernissen die genomen moeten worden voordat een project de accreditatiefase bereikt.

Terwijl bedrijven zich haasten om de credits te kopen die de uitstoot van broeikasgassen voorkomen of compenseren, zijn de prijzen voor het beperkte aantal projecten dat beschikbaar is, de pan uit gerezen, waardoor ze buiten het budget vallen voor veel bedrijven die geen kant-en-klare voorraden hebben.

Nu de druk op bedrijven toeneemt om hun duurzaamheidsdoelen te halen, worden veel bedrijven geconfronteerd met de realiteit dat ze het zich niet kunnen veroorloven om te wachten met het kopen van CO2-compensatiecredits. In sommige gevallen kan de voorraad uitverkocht raken tegen de tijd dat er een beslissing wordt genomen, waardoor de prijzen nog verder stijgen.

De markt wordt echter overspoeld door niet-geaccrediteerde projecten, waarvan sommige geen positief effect hebben op het verminderen of vermijden van emissies. In sommige gevallen kunnen ze zelfs een hogere uitstoot hebben dan de activiteit zelf waarvoor ze worden gekocht om te compenseren.

Zonder passend onderzoek kunnen deze opties ertoe leiden dat bedrijven een hogere prijs betalen voor hun reputatie. Terwijl de prijzen van zowel verwijderings- als reductiekredieten stijgen, kunnen bedrijven hun decarbonisatie-inspanningen beginnen met reductiekredieten en vervolgens overgaan op verwijderingen.

“Het gaat erom de juiste balans te vinden tussen kosten, welzijn van reizigers en duurzaamheid”

De kosten van duurzaam reizen zijn al lang een veelbesproken onderwerp en bedrijven moeten zich afvragen wat belangrijker is – de kosten voor het bedrijfsresultaat of de kosten voor de planeet?

Hoewel er een groeiende vraag is naar duurzame oplossingen, loopt veel reisbeleid achter de feiten aan en blijft het gericht op goedkopere opties in plaats van groenere oplossingen.

Toch is niet elke duurzame keuze duurder. Binnenlandse treinreizen zijn goedkoper dan vliegreizen en stoten minder CO2 uit, terwijl het vervangen van bepaalde vergaderingen door videoconferenties de noodzaak voor sommige reizen helemaal wegneemt. Het gaat erom de juiste balans te vinden tussen kosten, welzijn van reizigers en duurzaamheid. Het verminderen van de noodzaak om te vertrouwen op grootschalige compensatiecredits is één manier om deze uitdaging aan te gaan die op de lange termijn kan helpen.

Voor inkopers van reizen, zelfstandig of samenwerkend met een gevestigd ESG-team in hun organisatie dat meerdere divisies kan omvatten, is het kopen van koolstofkredieten om zakenreizen te compenseren een nieuw onderdeel van het werk. Of het budget hiervoor op bedrijfsniveau of binnen het reisbudget ligt, wordt door velen nog steeds ter discussie gesteld.

Zonder goed geïnformeerd inzicht in authentieke projecten is er een reëel risico in wat een duistere en grotendeels ongereguleerde sector is. Samenwerken met een waardevolle TMC-partner kan helpen om door deze nieuwe wereld te navigeren. Een geïnformeerde en transparante partner kan helpen bij het zoeken naar geaccrediteerde projecten en, in sommige gevallen, dit beschikbaar hebben op het moment van facturering, zodat er één transactieproces ontstaat voor zowel het boeken van reizen als compensatie.

Hoewel het bedrijf misschien niet de koopkracht heeft om te concurreren met de megaconglomeraten als het gaat om de aankoop van credits, is een slimme TMC in staat om gezamenlijk in te kopen tegen een vaste prijs voor meerdere klanten. Dit levert aanzienlijke kostenbesparingen op voor inkopers van reizen in vergelijking met rechtstreekse inkoop en zorgt ervoor dat koolstofkredieten stevig zijn gecontroleerd door een betrouwbare derde partij.

“Werken met een waardevolle TMC-partner kan helpen om door deze nieuwe wereld te navigeren”

Het is de moeite waard om te onthouden dat zelfs kleine stappen een verschil maken. Als het budget niet toereikend is om de reisgerelateerde CO2-voetafdruk van een heel jaar te dekken, maakt zelfs het compenseren van de uitstoot van enkele afdelingen of een deel van het totaal al een verschil voor de planeet en brengt het je organisatie een stap dichter bij haar netto nul-doelstellingen. Elk koolstofkrediet vertegenwoordigt ofwel de permanente verwijdering van een ton CO2 uit de atmosfeer of het vermijden van de uitstoot van 1 ton CO2.

TMC’s werken samen met betrouwbare partners op dit gebied om compensatieprojecten te vinden die ervoor zorgen dat duurzaam reisbeleid een echte, positieve en tastbare impact heeft. Ed Hewitt, directeur van Natural Climate Solutions bij Respira, benadrukt dat CO2-compensatie weliswaar een zeer waardevol instrument is, maar dat het niet gezien moet worden als een wondermiddel voor alle net-nul uitdagingen. Directe emissiereductie moet nog steeds de prioriteit zijn.

De vraag naar CO2-compensatieregelingen zal dit jaar naar verwachting blijven stijgen en de kosten voor het neutraliseren van koolstofemissies zullen naar verwachting ook blijven stijgen. Het is van vitaal belang dat reisinkopers voorop lopen als het gaat om hun eigen duurzaamheidsstrategieën om ervoor te zorgen dat hun inspanningen een positieve bijdrage leveren aan de netto nuldoelstellingen en geen onnodige kosten en risico’s op hun drukke bordje leggen.