Micro-mobiliteit en Corporate Travel: Werkt het voor jouw organisatie?

De meeste stedelingen hebben inmiddels de toegenomen populariteit gezien van gedeelde fietsen en scooters die in hun stad verschijnen — en zo niet, dan zullen ze dat binnenkort wel zien. Micro-mobiliteit verwijst naar dit scala aan kleine, lichtgewicht voertuigen die doorgaans rijden met snelheden lager dan 25 km/u (15 mph).

Met de toenemende verstedelijking vallen de meeste reizen die mensen maken binnen de categorie micro-mobiliteit en zijn dus uitstekende kandidaten voor fiets- en scootergebruik. Micro-mobiliteit is een onderdeel van het stedelijke ecosysteem dat de ontbrekende schakel kan vormen tussen het gebruik van persoonlijke voertuigen en openbaar vervoer, en kan helpen de congestie te verminderen en de luchtkwaliteit te verbeteren.

In dit artikel bekijken we de opkomst van micro-mobiliteit en de voor- en nadelen van het gebruik ervan voor Corporate Travel:

De opkomst van micro-mobiliteit

Projecties tonen aan dat tegen 2050 wereldwijd nog eens 2,5 miljard mensen in stedelijke gebieden zullen wonen. Omdat de meeste steden al te maken hebben met gevaarlijke vervuilingsniveaus en vastgelopen straten, zou micromobiliteit een aantal problemen kunnen oplossen.

Onder vele toepassingen vergroten micro-mobiliteitsdiensten de toegang tot openbaar vervoer, verminderen het aantal auto’s op de weg, verkleinen onze ecologische voetafdruk en bieden handige vervoersmethoden voor korte reizen — allemaal terwijl ze kosteneffectief zijn.

Elektrische scooters kunnen bijvoorbeeld efficiënter zijn dan andere vervoerswijzen. Eén kilowattuur energie kan een benzine-auto slechts 1,3 kilometer laten rijden, een elektrisch voertuig kan onder dezelfde omstandigheden 6,6 kilometer rijden. Een elektrische scooter kan echter 133,3 kilometer rijden met dezelfde hoeveelheid energie.

Bovendien is het huren van een fiets of scooter vaak veel goedkoper dan het bezitten van een auto of het nemen van een taxi naar een bestemming. Daarnaast nemen ze minder ruimte in beslag.

Micro-mobiliteit en Corporate Travel-beleid

Werknemers die woon-werkverkeer hebben of op zakenreis zijn, gaan steeds vaker de vervoerswijzen variëren die ze nemen en maken gebruik van micro-mobiliteit in hun dagelijks leven. Een fiets huren als het mooi weer is, een taxi bestellen via een app als het regent of openbaar vervoer nemen als het handig is; dit valt allemaal onder de paraplu van reisflexibiliteit die een belangrijke factor wordt voor welzijn op het werk.

Micro-mobiliteit draagt bij aan het welzijn van werknemers en zakenreizigers in hun dagelijks leven door hen comfort, veiligheid en flexibiliteit te bieden. Zelfs vóór de pandemie was 88% van hen al voorstander van het opnemen van mobiliteit door hun bedrijven als manier om welzijn te bevorderen.

Het helpt ook om enkele maatschappelijke en ecologische uitdagingen in Europa tegen te gaan. Volgens cijfers van de Europese Commissie komt 40% van de CO2-uitstoot voort uit stedelijke mobiliteit. CSR-acties die het merkimago van een bedrijf versterken terwijl het een belanghebbende wordt in verandering, omvatten het zich committeren aan zachte mobiliteit, het omzetten van bedrijfsauto’s naar elektrische voertuigen en het aannemen van een mobiliteitspakket.

Uitdagingen

In tegenstelling tot taxi’s en ride-hailing zijn vervoerswijzen zoals fietsen en scooters niet altijd toegestaan onder Corporate Travel-beleid vanwege veiligheid en verzekering.

De kwestie van veiligheid is het laatste obstakel voor de opname van micro-mobiliteit in reisbeleid. Verzekeringsmaatschappijen zijn terughoudend om deze vervoerswijzen te dekken, dus vertegenwoordigen ze een risico voor werkgevers. Werkgevers hebben ook een zorgplicht jegens hun werknemers. Micro-mobiliteitsvervoer biedt echter nu verschillende veiligheidsgaranties:

• Reizen volgen met zelfbedieningsfietsen of scooters
• Helmen zijn verplicht gesteld en snelheidslimieten zijn opgelegd door wetgeving. In Madrid bijvoorbeeld is het gebruik van elektrische scooters onderworpen aan juridische kaders (helmen vereist, verbod op rijden op fietspaden, enz.)
• Desinfectie van apparatuur en naleving van hygiënemaatregelen uitgevoerd door een vertrouwde partner

Deze criteria zouden verzekeringsmaatschappijen en bijgevolg travel managers snel kunnen overtuigen om micro-mobiliteit op te nemen in hun reisbeleid.